Od kilku lat można zaobserwować rozwój nowego kierunku w branży piwowarskiej. Prócz piw aromatyzowanych, różnego rodzaju zapachami i aromatami, powstają napoje alkoholowe w części wykorzystujące w swoim składzie piwo. Jedni łączą piwo pszeniczne z sokiem grejpfrutowym drudzy tworzą Radlera, czy jak kto woli Shandy. Wszystkie je nazywamy piwami specjalnymi.
Czytaj więcejStarożytne zapisy mówią o pierwszych „piwach”, np. zythum czy sikharu, których historia sięga czasów starożytnych, ale czy naprawdę możemy nazwać te produkty piwem? Tak naprawdę prawdziwego piwosza bardziej od historii interesuje odwieczna kwestia – jakie jest najlepsze, a nie najstarsze piwo na świecie?
Czytaj więcejLambik to zdecydowanie kwaśne piwo o aromacie sherry, skóryi octu. Bardzo wytrawne bez nut słodkich. Oryginalnie lambic produkowany jest z 70% słodu jęczmiennego i 30% surowej pszenicymetodą fermentacji spontaniczej, a więc przy wykorzystaniu naturalnych szczepów dzikich drożdży i bakterii występujących w dolinie rzeki Zenne niedaleko Brukseli. Lambic jako taki bardzo rzadko wy-stępuje w sprzedaży. Z reguły używany jest do produkcji piwa innego stylu - gueze. Lambiki owoc-owe powstają z dodatku moszczu owocowego oraz zapraw i soków do piwa w procesie produkcji. Najbardziej znanymi odmianami owocowego lambika są malinowa, czyli framboise oraz wiśniowa o nazwie kriek.
Czytaj więcejorzechy, sałaty, lekkie zbożowe przekąski, grillowane owoce i warzywa, białe mięsa, potrawy pikantne (kuchnia węgierska, meksykańska)
Czytaj więcejGdyby kilkanaście lat temu piwa pszeniczne pojawiły się na polskim rynku, z pewnością stałyby się przyczyną masowych reklamacji niezadowolonych konsumentów. Co to bowiem za piwo, które nie dość, że jest mętne, to w dodatku kwaśne? Na szczęście ostatnie lata były czasem przyspieszonej edukacji polskich konsumentów w wielu dziedzinach, także w piwnej. Toteż coraz częściej polscy piwosze zaczęli sięgać po trunki, którym daleko do wizerunku prawdziwego piwa, jaki mają zakodowany od lat, którym jednak braku piwności zarzucić nie można. Już samo miejsce pochodzenia tego gatunku –Bawaria - jasno pokazuje, że nie może to być dzieło przypadku i że weissbier, bo tak nazywa się ten gatunek piwa, był od dawna zapisany w piwnych losach świata. Niewiele jednak brakowało, a historia tego gatunku zostałaby przerwana, a piwa pszeniczne zniknęłyby bez śladu, wyparte przez piwa jasne, pilsnery i lagery. W połowie XIX w. prawie zaprzestano produkcji tego gatunku.
Czytaj więcejWiększość piw łączy w sobie dwa typy cech smakowo – zapachowych. Słodkie i gorzkie, które jak przeciwstawne siły równoważą się i powodują powstawanie niepowtarzalnej pełni smaku. Gdyby podzielić piwo na dwie części - słodką i goryczkową, to po każdej stronie znajdziemy odpowiedniki dla smaków bądź zapachów. Część wytrawna, goryczkowa to garbnikowy posmak, ziołowa goryczka, orzeźwiająca cierpkość i delikatny palony aromat, w tym samym czasie część słodka podpowiada nam słodowy posmak, ulotną cukrową nutę, nuty masła, miodu i karmelu oraz delikatne cechy owocowe. Tak, jak w dobrej gorzkiej czekoladzie koniuszek języka muśnięty jest ulotną słodyczą, by po chwilowej ożywczej cierpkości zagłębić się w wyraźnej, oczyszczającej goryczce. Każda z tych cech ma zastosowanie kulinarne, każda z nich pasuje do jakiegoś dania bądź rodzaju kuchni.
Czytaj więcejKiedy mówimy o półce sklepowej, mamy z reguły na myśli regał, na którym stoją produkty. Zdarza się jednak, że mianem półki określamy klasę produktu. Mamy więc niskopółkowe, z reguły tanie produkty, niezłej jakości rzeczy z półki średniej i najwyższą jakość z równie wysokich półek. Gdyby więc skonstruować półkę, na której stałyby piwa uszeregowane pod kątem hierarchii w piwnym świecie, to piwa klasztorne typu trappist korkami zapewne dotykałyby sufitu. Tymczasem w rzeczywistym świecie piwa klasztorne stoją z reguły na dole, w cieniu, nieniepokojone przez piwoszy, którzy na półce z piwem szukają najczęściej piwa, nie zaś wynalazku podobnego do wina lub szampana, w dodatku w cenie nawet dwudziestokrotnie przewyższającej jasne pełne. Trudno się dziwić, skoro nawet obsługa większości supermarketów odsyła chętnych do zakupu tego piwa na dział z alkoholami mocnymi i ciężko jej uwierzyć, że to jest piwo, w dodatku warzone zgodnie z zasadami tej samej sztuki od setek lat. Piwo klasztorne.
Czytaj więcejGdyby kilkanaście lat temu piwa pszeniczne pojawiły się na polskim rynku, z pewnością stałyby się przyczyną masowych reklamacji niezadowolonych konsumentów. Co to bowiem za piwo, które nie dość, że jest mętne, to w dodatku kwaśne? Na szczęście ostatnie lata były czasem przyspieszonej edukacji polskich konsumentów w wielu dziedzinach, także w piwnej. Toteż coraz częściej polscy piwosze zaczęli sięgać po trunki, którym daleko do wizerunku prawdziwego piwa, jaki mają zakodowany od lat, którym jednak braku piwności zarzucić nie można. Już samo miejsce pochodzenia tego gatunku –Bawaria - jasno pokazuje, że nie może to być dzieło przypadku i że weissbier, bo tak nazywa się ten gatunek piwa, był od dawna zapisany w piwnych losach świata. Niewiele jednak brakowało, a historia tego gatunku zostałaby przerwana, a piwa pszeniczne zniknęłyby bez śladu, wyparte przez piwa jasne, pilsnery i lagery. W połowie XIX w. prawie zaprzestano produkcji tego gatunku.
Czytaj więcejPiwo z sokiem to dla prawdziwego miłośnika piwa profanacja, podobnie jak wyznawca kultury whisky obruszy się na widok whisky z colą czy nawet z lodem. Prawdziwy piwosz potrzebuje goryczki, złocistej barwy i chmielowego aromatu. Zbyt wielu już jednak widziałem prawdziwych piwoszy skrycie delektujących się „czymś słodkim”, czego nie tknęliby publicznie, nie chcąc narazić się goryczkolubnym kolegom, by wierzyć w te wytrawne deklaracje. Tych utajnionych amatorów piwnej miksologii śpieszę uspokoić, że w wielkim piwnym świecie znajduje się nisza pełna słodkich, czerwono – różowych trunków z piwnej rodziny, które znajdują uznanie wśród najbardziej wymagających piwoszy. Goryczka zaś wcale nie jest ich atutem, przeciwnie – jej brak sprawia, że stają się przyjemną odskocznią od wytrawnego piwnego świata.
Czytaj więcejWśród piw pochodzących z różnych części świata można wyróżnić zarówno te, których geneza przyprawia o ból głowy nawet wytrawnych piwoszy, jak i takie, które zna praktycznie każdy. Jednym z piw szturmem zdobywających coraz to nowe rynki i zapełniających „piwne nisze” jest z pewnością stout.
Czytaj więcej[Z PROGRAMU SZKOLENIA DEGUSTATORÓW PIWA]
Czytaj więcejJabłkowy, emulsyjny (aldehyd octowy)
Czytaj więcejPiwa fermentacji spontanicznej – brzeczka fermentuje w otwartych kadziach poprzez zakażenie dzikimi drożdżami, po czym długo dojrzewa w drewnianych beczkach. Piwa tego typu charakteryzuje intensywny kwaśny smak i wytrawny charakter. Często zawierają dodatek owoców.
Czytaj więcejLagery – piwa produkowane przy użyciu drożdży dolnej fermentacji. Fermentują w temperaturze 5-9 C. Z reguły dość mocno chmielone.
Czytaj więcejPiwa pszeniczne górnej fermentacji – piwa warzone z dodatkiem słodu pszenicznego. Charakteryzują się silnym bukietem goździkowo - bananowym.
Czytaj więcejPiwa górnej fermentacji (ale, portery i stouty) - piwa fermentujące w temperaturze 15 - 30C. Ten typ fermentacji przyczynia się do powstawania wielu aromatycznych składników bukietu, takich jak cytrynowy, truskawkowy, jabłkowy czy mleczny.
Czytaj więcejKluczowe cechy piwa najlepiej poznać używając czteropunktowej techniki degustacji.
Czytaj więcejWarzenie piwa jest pierwszym etapem procesu produkcji. Słód, chmiel i woda używane do produkcji piwa oraz warunki procesu gotowania i zacierania brzeczki odpowiedzialne są za powstawanie głównych czynników kształtujących pełnię smakową. Zawartość ekstraktu oraz tworzone w procesie fermentacji alkohol etylowy i dwutlenek węgla są określane jako pierwszorzędowe składniki bukietu piwa i kształtują tzw. pełnię smakową piwa. Izozwiązki zawarte w chmielu odpowiedzialne są za tworzenie charakterystycznej goryczki, która w odpowiednim natężeniu pozytywnie wpływa na właściwości sensoryczne piwa.
Czytaj więcejWoda to często niedoceniany składnik piwa. Nie posiada smaku ani zapachu, toteż mało kto zdaje sobie sprawę, jaki wpływ ma ona na finalny smak naszego ulubionego napoju. Tymczasem od lat jakość wody warunkuje gatunek i jakość piwa jakie z niej uwarzymy. Nie bez przyczyny brytyjskie piwa posiadają ostre, zadziorne nuty goryczkowo – cierpkie, a ich aromat jest rozedrgany i wielowymiarowy. To zasługa twardej wody, z której słyną Wyspy Brytyjskie. Oczywiście piwowar, który warzył pierwszego w historii Stouta, nie planował dokładnie jego smaku. To właśnie woda była jednym z czynników warunkujących jego powstanie w takiej a nie innej formie. Z kolei miękka woda, typowa dla środkowowschodniej części Europy dostarcza nam piw miękkich, zaokrąglonych, takich jak czeskie pilsnery czy słowackie ciemne piwa dolnej fermentacji. W piwach tych nie znajdziemy ostrych nut. Będzie tam, za to goryczka doskonale wkomponowana w słodową pełnię smaku i owocowy bukiet.
Czytaj więcejPiwo z cynamonem i goździkami zagrzać, żółtko utrzeć z cukrem.
Czytaj więcejWszystkie składniki dokładnie wymieszać w kuflu. Dodać lód i plasterek limonki.
Czytaj więcejWlać wódkę do szklanki i uzupełnić piwem. Dodać sos Tabasco, lekko zamieszać i podawać.
Czytaj więcejPrzygotowanie: Karpia oczyścić, umyć i pokroić na średniej wielkości dzwonka.
Czytaj więcejPołączyć składniki na ciasto. Na małej patelni usmażyć dość grube naleśniki. Sparzyć pomidora i obrać go ze skórki.
Czytaj więcejZamoczyć zboże na 24 godziny. Następnie przecedzić, włożyć do miski, nakryć mokrą ścierką i mieszać kilka razy w ciągu dnia.
Czytaj więcejPiwo z mocno schłodzoną lemoniadą zmieszać. Dodać pomarańczę. Gotowe.
Czytaj więcejPosiekaną cebulę zeszklić na maśle. Ziemniaki po obraniu pokroić w plastry. W naczyniu żaroodpornym układać warstwami cebulę i ziemniaki (dolną i wierzchnią warstwą powinny być ziemniaki).
Czytaj więcejWołowinę opłukać, następnie osuszyć. Pokroić na osiem cienkich zrazów. Na patelni rozgrzać trzy łyżki oleju, na którym partiami zrumienić lekko zrazy z obu stron.
Czytaj więcejUmyte, osuszone i posypane solą oraz pieprzem żeberka ułożyć warstwami w naczyniu. 2
Czytaj więcejolski podręcznik dla adeptów piwowarstwa. Omówiono w nim cykl produkcyjny piwa, począwszy od surowców, poprzez nowoczesne linie technologiczne i procesy jednostkowe w produkcji słodu i brzeczki oraz utrwalanie gotowego produktu i magazynowanie go. Na zakończenie przedstawiono zagadnienia techniczno-ekonomiczne słodowni i browaru oraz oczyszczanie ścieków.
Czytaj więcejAutor: Michael J. Levis, Tom W. Young Wydawca: 2001, Naukowe PWN
Czytaj więcejPrzewodnik piwosza to encyklopedia piwnej wiedzy. Zebrano w nim informacje na temat historii złocistego napoju, typów i stylów trunku, opisano sposoby warzenia piwa w domu i kolekcje piwnych pasjonatów. Istotną częścią książki jest alfabetyczny przewodnik po polskich browarach, produkowanych przez nie piwach oraz najlepszych pubach. Warto również sięgnąć do przeglądu polskich stron www poświęconych piwu oraz do zbioru przepisów kulinarnych, w których złocisty napój jest najważniejszym składnikiem.
Czytaj więcejWymarzona książka dla tych, którzy nie sprecyzowali jeszcze swoich wakacyjnych planów. Pozwoli zaplanować podróż szlakiem największych browarów naszej części Europy. Z książką Aleksandra Strojnego trafimy na Orawę (tu posmakować można lubianego przez wielu Polaków zlatego bazanta raz doskonałego ciemnego palatina), poznamy bogatą historię praskich szynków i piwiarni, by w końcu odwiedzić krainę piwem i mlekiem płynącą, czyli Bawarię. Dla tych, którym bliskie są wspólne korzenie historyczne, kulturowe i kuflowe naszej części kontynentu europejskiego, lektura książki Aleksandra Strojnego będzie wielką przyjemnością.
Czytaj więcejObok przepisów kulinarnych książka zawiera wiele informacji na temat piwa i kultury klasztornego piwowarstwa, a także jego leczniczych i kosmetycznych walorów. Autorem książki jest ojciec Anselm Bilgri, przeor klasztoru Andechs, syn słynnego restauratora z Monachium, z powodzeniem kontynuujący rodzinne tradycje kulinarne.
Czytaj więcejKsiążka napisana jako poradnik przez jednego z pionierów domowego piwowarstwa w Polsce - Ziemowita Fałata. W klarowny sposób wyjaśnia kolejne czynności, które musi wykonać domowy piwowar. Polecana szczególnie adeptom sztuki piwowarstwa. Opisuje warzenie kilkoma metodami, podstawowe surowce i sprzęt.
Czytaj więcejPiwa od dawna używano w kuchniach narodowych. Także w Polsce piwo ma wielowiekowe tradycje kulinarne, jako napój i składnik wielu potraw. Zarówno piwo jasne, jak i ciemne jest doskonałym dodatkiem do różnego rodzaju dań, zwłaszcza dań z mięs, ryb i drobiu. Powoduje ono kruszenie mięsa oraz wzbogaca jego smak i aromat.
"Kuchnia piwosza" to zbiór przepisów wyśmienitych dań do piwa i z dodatkiem piwa: napojów, sosów, przekąsek oraz zup, które pozwolą nie tylko zaspokoić pragnienie złocistym napojem, ale przede wszystkim delektować się wybornym smakiem.
Leksykon w prosty sposób przekazuje wszelkie informacje o piwie, zarówno współczesne, jak i historyczne, dotyczące m.in. konsumpcji, walorów smakowych i zdrowotnych. Znaleźć tu można bogatą charakterystykę piw - typy, style, marki, wiele anegdot, ciekawostek i legendy oraz piwne zwyczaje. Dodatkową atrakcją książki jest kalendarium, czyli z piwem przez wieki, i prawie 200 recept dotyczących zastosowania piwa m.in. w kuchni i kosmetyce. Książka zawiera ponad 800 zdjęć oraz część encyklopedyczną.
Czytaj więcejKsiązka opowiada o perypetiach mnichów podczas liczącej ponad 1000 lat historii piwowarstwa klasztornego.
Czytaj więcejSzczegółowy informator o ponad 350 najlepszych markach piwa z całego świata, warzonych m.in. w belgijskich przyklasztornych browarach i w amerykańskich browarach restauracyjnych. Przy każdym haśle zamieszczono kolorową fotografię, dane historyczne oraz dokładny opis smaku, zapachu i wyglądu danej marki. Ponad 600 zdjęć uatrakcyjnia tę niezwykłą wyprawę w fascynujący świat piwowarstwa.
Czytaj więcejKsiążka zawiera sprawdzone i najciekawsze przepisy na domowe piwo niemalże każdego gatunku. Stanowi kompendium dla każdego piwowara.
Czytaj więcejPoniższy artykuł otwiera cykl opracowań, w których opiszę kolejno właściwości sensoryczne poszczególnych gatunków piwa i ich profilową specyfikę. Być może przyda się on któremuś z czytelników podczas konkursu piwa, profi kowania piw domowych czy zwykłej konsumpcji. Zaczynamy więc. Na początek niemieckie piwa pszeniczne, czyli WEISSBIER.
Czytaj więcejPiwo, którym zajmiemy się tym razem, od lat przysparza wielu kłopotów piwnym jurorom, którzy mają z nim na co dzień niewystarczający kontakt. Mowa o irlandzkim gatunku piwa - Stout. Ciemnym piwie górnej fermentacji, do którego na początku podobno niełatwo się przekonać. Kiedy jednak zagłębimy się w jego profil i poznamy wszystkie zalety oraz sensoryczne pułapki, z pewnością poradzimy sobie z tym niełatwym, tęgim piwem.
Czytaj więcejKiedy przeciętny piwosz zostanie zapytany co sądzi o piwach angielskich, to na 99% wspomni o guinnessie i być może wyrazi teorię, że guinness jest dobry w Londynie, a nie u nas w sklepach. Sam nigdy nie pił, ale kolega zna kogoś, kto pił... Chociaż guinness to z całą pewnością znakomity stout, to w piwnym świecie wcale nie jest symbolem angielskiego piwa. Na szczęście osoba czytająca niniejszy tekst nie jest najprawdopodobniej przeciętnym piwoszem, toteż być może dotrwa do ostatniego słowa historii o angielskim piwie, które w Polsce jeszcze nie znalazło dla siebie miejsca.
Czytaj więcej